Najlepsze MMO 2024 roku, pozytywne zaskoczenie, największy zawód...
Najlepsze MMO:
Nie będę w żaden sposób oryginalny. Najlepszym MMO 2024 roku jest według mniej Throne and Liberty, który – pomimo początkowych obaw z południowokoreańskiej wersji (wbudowany bot itd.) – okazał się duży, ładny i co najważniejsze bardzo grywalny z fajnymi dungeonami, Świętą Trójcą i masowymi bitwami PvP o zamki. Wreszcie dostaliśmy jakiś wysokobudżetowy produkt, który “dowiózł” oczekiwania i który nie okazał się crapem. Oby tylko NCSoft i Amazon Games miały pomysł na dalszy rozwój gry, bo to będzie kluczem do utrzymania się w pierwszej lidze gatunku Massively Multiplayer Online.
Pozytywne zaskoczenie:
Ravendawn. Wiele osób widziało w tym kolejną “kopię Tibii”, a koniec końców otrzymaliśmy bardzo rozbudowanego sandboxowego MMORPG, który trafił w gusta wielu osób. Oby więcej takich niespodzianek na rynku.
Największy zawód:
Diablo 4: Vessel of Hatred. Przyznaję się. Jestem głupi, bo kolejny raz – nie pierwszy, nie drugi, nie trzeci – dałem się złapać Blizzardowi. Miałem nadzieję, że VoH zmieni oblicze Diablo 4, będąc tym samym, co Reaper of Souls dla Diablo 3. Niestety, zamiast tego dostałem zepsutą klasę Spirytysty, fabułę na kilka godzin, bezsensowny i nikomu niepotrzebny rajd (Dark Citadel). Bo End-game nadal polega na robieniu pitów i farmieniu tych samych bossów T4 (z Durielem na czele), które przy obecnej konfiguracji spadają w kilka sekund. Zero funu.
W co gram:
Głupie pytanie – wiadomo, że w Path of Exile 2, które bardzo trafiło w moje gusta chyba nawet bardziej niż oryginalne Path of Exile). Może z powodu wolniejszej rozgrywki, może z powodu sterowania WASD, a może z powodu zmniejszonego dropa. Kampania fabularna dała mi mnóstwo frajdy, nawet jeśli pewnego bossa (niech Cię Blackjaw) nie chcę już pamiętać. Dobiłem 86 lvl na Witch Hunterze (build pod Galvanic Shards), teraz leveluję Cold Monka. Oczywiście wszystko na SSF, bo nie trawię trade lig.
Na co czekam:
Pixel-artowy Drakantos, stalkerowy PIONER, survivalowa Dune Awakening, no i pełne wydanie Path of Exile 2 ze wszystkimi klasami i Aktami. Choć najwięcej nadziei wiąże z Chrono Odyssey – to, co zapowiedziano i pokazano zwiastuje grę MMORPG nowej generacji… i rzeczywiście mam nadzieję, że to będzie next-gen, a nie “next-gen”.
Najlepsze MMO:
Ciężki wybór, bo w tym roku nie było jakichś większych szaleństw. Dlatego zdecyduję się na... World of Warcraft Classic. Tak, nowiutkie serwery postawione z okazji 20-lecia serii sprawiły, że ponownie przypomniałem sobie, o co w tym gatunku chodzi. A tego chodzenia było naprawdę sporo, ale ja jestem już stary i mnie się nigdzie nie śpieszy, więc rozkoszowałem się przygodą!
Pozytywne zaskoczenie:
The War Within. Poważnie, spodziewałem się słabego dodatku, ale Blizzard jednak dał radę. Jasne, nie jest to szczyt marzeń, a jeśli to wszystko, na co stać World of Warcraft, to faktycznie słabo. Niemniej po ostatnich rozszerzeniach poczułem, że ten dodatek jest pewnym powiewem świeżości i taką obietnicą, że jeszcze będzie przepięknie, jeszcze będzie normalnie. Tylko Blizzard lubi łamać dane słowo, więc…
Największy zawód:
Janthir Wilds do Guild Wars 2. Miałem nadzieję, że wrócę do grania w to prawdziwie MMO-wate MMO, ale najnowsze rozszerzenie w ogóle nie przekonało mnie do siebie. Brakuje w nim dla mnie atrakcji, a włócznia oraz własny domek zwyczajnie mnie nie interesują. Jakoś tak zresztą mam problem z tym całym Guild Wars 2, które nie umie mi siebie sprzedać i to od dłuższego czasu. Jak widać, tym razem również.
W co gram:
Romans z Throne & Liberty zakończyłem, od Classica mam przerwę, więc pora na chwilę wrócić do World of Warcraft, aby sprawdzić atrakcje z ostatniej aktualizacji. Na poważnie jednak szykuję się do grania w Dofus 3 (Unity), na którego nie miałem czasu, a któremu chcę go totalnie poświęcić. Święta nadają się do tego idealnie.
Na co czekam:
Drakantos oraz Corepunk. Ten pierwszy tytuł interesuje mnie ze względu na swoje wizualia, a drugi z niezdrowej fascynacji tym, co się dookoła niego dzieje. Jestem żywo zainteresowany pełną wersją Corepunk i trzymam za nią kciuki. Chciałbym natomiast czekać na Blue Protocol, ale sami dobrze wiedzie, jak wyszło. A szkoda, bo jestem łasy na ten styl graficzny.
Najlepsze MMO:
Trudno wybrać najlepszego MMO w tym roku, dużo gier nie wyszło, a jak już, to głównie były słabe. W 2024 najlepiej bawiłem się przy Throne & Liberty, wskrzesił on taka namiastkę starego i dobrego Lineage 2. Oczywiście miał swoje mankamenty i nie był perfekcyjny, natomiast według mnie najlepiej wypadł w tym roku.
Pozytywne zaskoczenie:
Palworld! Szczerze powiedziawszy, przy pierwszych zapowiedziach, myślałem, że to będzie jakiś meme w stronę Nintendo i się tak naprawdę nigdy nie pojawi, coś jak niesławne The Day Before. Po premierze usiedliśmy ze znajomymi i Palworld dostarczył nam zabawy na setki godziny.
Największy zawód:
Final Fantasy XIV: Dawntrail. Bez spoilerów! Fabuła była bardzo słaba, liczyłem na lepszy reset i nowy rozdział. Miałem nadzieje, że SE nie podzieli losów Realm Reborn. Wielki minus też za to, żeby się dostać do Dawntrail, trzeba wszystkie poprzednie dodatki skończyć, co jest mocno czasochłonne. Mimo to nowe dungeony i raidy są wspaniałe, ale niesmak pozostał.
W co gram:
Skoro jest przerwa świąteczna to czas na powrót do Palworld, Ostatnie 2 dodatki ominąłem, więc będzie co robić przez święta. Na boku klikam coś tam w Dofus 3.0. Nowa wersja na unity mi się podoba i mam zamiar poświęcić temu więcej czasu. Na telefonie spędzam czas, ogrywając Girls' Frontline 2: Exilium
Na co czekam:
Aż Scam Citizen wyjdzie albo Elite Dangerous dostanie nowe dodatki. Tak serio to jestem fanem kosmicznych gierek i czekam, aż jakiś ciekawy sandbox pojawi się na rynku i okaże się strzałem w dziesiątkę. Na MMORPG już nie czekam, zawsze taki hype i oczekiwanie jest kompletnym rozczarowaniem, lepiej poczekać, aż już wyjdzie i sprawdzić samemu.
***
W komentarzach czekamy na wasze typy.